(Caravaggio: Narcissus)Ο Νάρκισσος ήταν, σύμφωνα με την Ελληνική Μυθολογία, Βοιωτός, γιος της Νύμφης Λειριώπης και του ποταμού Κηφισού.
Κατά μια εκδοχή, καθισμένος κοντά σε μια πηγή, είδε το πρόσωπό του να αντικατοπτρίζεται μέσα στα νερά της πηγής. Ελκύστηκε τόσο πολύ από τη μορφή του, που αποπειράθηκε, βυθίζοντας το βραχίονα του στο νερό, να τη συλλάβει. Μάταια προσπαθούσε παραμένοντας αέναα στην ίδια θέση, μέχρι που πέθανε από μαρασμό. Στη θέση εκείνη μετά από λίγο φύτρωσε το ομώνυμο άνθος, ένα λευκό λουλούδι με χρυσό στεφάνι στο κέντρο.
Κατά μια άλλη εκδοχή, αυτή του Οβίδιου ("Μεταμορφώσεις", ΙΙΙ 342), ο Νάρκισσος καθόταν στις όχθες ενός ποταμού και θαύμαζε το αντικαθρέφτισμα του μέσα στα νερά χωρίς να δίνει την παραμικρή σημασία στη Νύμφη Ηχώ και τα ερωτικά της καλέσματα. Κι αυτό συνεχιζόταν αέναα, με αποτέλεσμα η φωνή της Ηχούς να εξασθενεί όλο και περισσότερο, μέχρι το οριστικό της σβήσιμο και στη συνέχεια το θάνατο από εξάντληση και του ίδιου του Νάρκισσου.
Με αφορμή αυτή την ιστορία – εικόνα, έγινε το όνομα του Νάρκισσου ένας όρος με τον οποίο αποδίδεται όλη η κατάσταση της λατρείας του ανθρώπου για τον ίδιο του τον εαυτό, η οποία εκδηλώνεται ως βαθιά γνώση, απόλυτος έρωτας και απέραντη ηδονή. Είναι κάτι σαν την ποιητική εκδοχή του αυνανιστή, ο οποίος, ελεύθερος από τις έγνοιες των σχέσεων και των δεσμεύσεων, βυθίζεται σε μια ακραία προσωπική ικανοποίηση μέσα σε συνθήκες απόλυτης αυτάρκειας.
Η σχετική αναφορά στην Παλαιά Διαθήκη, απ’ όπου και προέκυψε ο όρος ‘αυνανισμός’, είναι η ιστορία του Αυνάν:
«Και είπε ο Ιούδας στον Αυνάν. Κάνε έρωτα με την γυναίκα του αδελφού σου και γκάστρωσε την για να αφήσεις απογόνους για τον αδελφό σου. Όμως ο Αυνάν σκέφτηκε ότι δεν θα θεωρούνταν δικοί του οι απόγονοι κι έτσι, όποτε έκανε έρωτα με την γυναίκα του αδελφού του, εκσπερμάτιζε στην γη, για να μην χαρίσει απογόνους στον αδελφό του. Και φάνηκε πονηρό στο <Θ>εό αυτό που έκανε και τον σκότωσε και αυτόν».
Και πάλι η ομορφιά, η χαρά, και η λεπτότητα του έρωτα των ελληνικών μυθολογικών κειμένων σε αντιπαράθεση με τις σκληρές τιμωρίες ενός αιμοσταγούς διεστραμμένου θεού για κάθε ‘αμαρτωλή’ ευχαρίστηση.
Τι είναι διαχρονικά ο Νάρκισσος; Εκείνος που ηδονίζεται απλά και μόνο με το ότι υπάρχει. Καυλώνει με τη ζωή ανεξάρτητα από τις διαδικασίες και τις δεσμεύσεις. Αντιστρέφει, υποστρέφει και διαστρέφει το ζωτικό του ρεύμα. Γίνεται πομπός και δέκτης των σεξουαλικών του σκιρτημάτων και φαντασιώσεων. Το αρσενικό βρίσκει το ελλείπον αιδοίο παντού και το φτιάχνει με το χέρι του, το στρώμα του ή όποια άλλη επιφάνεια ή οπή σκαρφιστεί. Και το θηλυκό επανευρίσκει το ελλείπον πέος, επίσης παντού, στα δάχτυλα της, σε όλα τα φαλλόμορφα λαχανικά, στα πάσης φύσεως αξονικά εξογκώματα. Για τον Νάρκισσο όλα γύρω του είναι μουνί. Για την Νάρκισσο όλα γύρω της είναι πούτσος.
Το σεξ είναι ζωή αλλά και η ζωή σεξ. Η ανάγκη για βιώματα κορυφώνεται με την αυτό-ζωή δηλαδή το αυτό-σεξ. Το απίστευτο κόλπο του θεού, δηλαδή της φύσης, για πολλαπλασιασμό των υπάρξεων και συνέχιση των ειδών, μέσα από την καύλα, αυτήν την απροσδιόριστη και παράλογη ευχαρίστηση σε βαθμό πόνου, διάλυσης και εξόντωσης, ακυρώνεται μέσα από μια πράξη, η οποία αφαιρεί τον ύπουλο στόχο και κρατά το δόλωμα, το μέσο. Είναι δυνατόν άραγε μια τόσο μεγάλη ύβρις να περάσει ατιμώρητη; Μόνο αν ο αυνανιστής περάσει από το 1 στο άπειρο χωρίς το βήμα και τη σκέψη του 2.
Ο γνήσιος αυνανιστής είναι ουσιωδώς ένας εκφραστής της Παρμενίδειας θέσης του Ενός, του συμπαγούς όντος που καλύπτει το Παν, του Ενός που ταυτόχρονα είναι το Άπειρο. Τη στιγμή του οργασμού του, ο συνειδητός αυνανιστής χώνει το πέος του σε κάθε καμπυλόμορφη δομή, σε κάθε κοιλότητα που το κέντρο της είναι παντού και η περιφέρεια της πουθενά. Όπως και η συνειδητή αυνανίστρια προσφέρει το αιδοίο της σε όλες τις ευθείες του σύμπαντος, σε κάθε αγριάδα, σε κάθε ανωμαλία και σε κάθε προεξοχή.
Κατά μια εκδοχή, καθισμένος κοντά σε μια πηγή, είδε το πρόσωπό του να αντικατοπτρίζεται μέσα στα νερά της πηγής. Ελκύστηκε τόσο πολύ από τη μορφή του, που αποπειράθηκε, βυθίζοντας το βραχίονα του στο νερό, να τη συλλάβει. Μάταια προσπαθούσε παραμένοντας αέναα στην ίδια θέση, μέχρι που πέθανε από μαρασμό. Στη θέση εκείνη μετά από λίγο φύτρωσε το ομώνυμο άνθος, ένα λευκό λουλούδι με χρυσό στεφάνι στο κέντρο.
Κατά μια άλλη εκδοχή, αυτή του Οβίδιου ("Μεταμορφώσεις", ΙΙΙ 342), ο Νάρκισσος καθόταν στις όχθες ενός ποταμού και θαύμαζε το αντικαθρέφτισμα του μέσα στα νερά χωρίς να δίνει την παραμικρή σημασία στη Νύμφη Ηχώ και τα ερωτικά της καλέσματα. Κι αυτό συνεχιζόταν αέναα, με αποτέλεσμα η φωνή της Ηχούς να εξασθενεί όλο και περισσότερο, μέχρι το οριστικό της σβήσιμο και στη συνέχεια το θάνατο από εξάντληση και του ίδιου του Νάρκισσου.
Με αφορμή αυτή την ιστορία – εικόνα, έγινε το όνομα του Νάρκισσου ένας όρος με τον οποίο αποδίδεται όλη η κατάσταση της λατρείας του ανθρώπου για τον ίδιο του τον εαυτό, η οποία εκδηλώνεται ως βαθιά γνώση, απόλυτος έρωτας και απέραντη ηδονή. Είναι κάτι σαν την ποιητική εκδοχή του αυνανιστή, ο οποίος, ελεύθερος από τις έγνοιες των σχέσεων και των δεσμεύσεων, βυθίζεται σε μια ακραία προσωπική ικανοποίηση μέσα σε συνθήκες απόλυτης αυτάρκειας.
Η σχετική αναφορά στην Παλαιά Διαθήκη, απ’ όπου και προέκυψε ο όρος ‘αυνανισμός’, είναι η ιστορία του Αυνάν:
«Και είπε ο Ιούδας στον Αυνάν. Κάνε έρωτα με την γυναίκα του αδελφού σου και γκάστρωσε την για να αφήσεις απογόνους για τον αδελφό σου. Όμως ο Αυνάν σκέφτηκε ότι δεν θα θεωρούνταν δικοί του οι απόγονοι κι έτσι, όποτε έκανε έρωτα με την γυναίκα του αδελφού του, εκσπερμάτιζε στην γη, για να μην χαρίσει απογόνους στον αδελφό του. Και φάνηκε πονηρό στο <Θ>εό αυτό που έκανε και τον σκότωσε και αυτόν».
Και πάλι η ομορφιά, η χαρά, και η λεπτότητα του έρωτα των ελληνικών μυθολογικών κειμένων σε αντιπαράθεση με τις σκληρές τιμωρίες ενός αιμοσταγούς διεστραμμένου θεού για κάθε ‘αμαρτωλή’ ευχαρίστηση.
Τι είναι διαχρονικά ο Νάρκισσος; Εκείνος που ηδονίζεται απλά και μόνο με το ότι υπάρχει. Καυλώνει με τη ζωή ανεξάρτητα από τις διαδικασίες και τις δεσμεύσεις. Αντιστρέφει, υποστρέφει και διαστρέφει το ζωτικό του ρεύμα. Γίνεται πομπός και δέκτης των σεξουαλικών του σκιρτημάτων και φαντασιώσεων. Το αρσενικό βρίσκει το ελλείπον αιδοίο παντού και το φτιάχνει με το χέρι του, το στρώμα του ή όποια άλλη επιφάνεια ή οπή σκαρφιστεί. Και το θηλυκό επανευρίσκει το ελλείπον πέος, επίσης παντού, στα δάχτυλα της, σε όλα τα φαλλόμορφα λαχανικά, στα πάσης φύσεως αξονικά εξογκώματα. Για τον Νάρκισσο όλα γύρω του είναι μουνί. Για την Νάρκισσο όλα γύρω της είναι πούτσος.
Το σεξ είναι ζωή αλλά και η ζωή σεξ. Η ανάγκη για βιώματα κορυφώνεται με την αυτό-ζωή δηλαδή το αυτό-σεξ. Το απίστευτο κόλπο του θεού, δηλαδή της φύσης, για πολλαπλασιασμό των υπάρξεων και συνέχιση των ειδών, μέσα από την καύλα, αυτήν την απροσδιόριστη και παράλογη ευχαρίστηση σε βαθμό πόνου, διάλυσης και εξόντωσης, ακυρώνεται μέσα από μια πράξη, η οποία αφαιρεί τον ύπουλο στόχο και κρατά το δόλωμα, το μέσο. Είναι δυνατόν άραγε μια τόσο μεγάλη ύβρις να περάσει ατιμώρητη; Μόνο αν ο αυνανιστής περάσει από το 1 στο άπειρο χωρίς το βήμα και τη σκέψη του 2.
Ο γνήσιος αυνανιστής είναι ουσιωδώς ένας εκφραστής της Παρμενίδειας θέσης του Ενός, του συμπαγούς όντος που καλύπτει το Παν, του Ενός που ταυτόχρονα είναι το Άπειρο. Τη στιγμή του οργασμού του, ο συνειδητός αυνανιστής χώνει το πέος του σε κάθε καμπυλόμορφη δομή, σε κάθε κοιλότητα που το κέντρο της είναι παντού και η περιφέρεια της πουθενά. Όπως και η συνειδητή αυνανίστρια προσφέρει το αιδοίο της σε όλες τις ευθείες του σύμπαντος, σε κάθε αγριάδα, σε κάθε ανωμαλία και σε κάθε προεξοχή.
