Ars Amatoria (an excerpt)

Απόσπασμα από ένα εγειρόμενο μυθιστόρημα

"
Βρισκόμουν δεμένος μέσα σ’ ένα σκοτεινό υπόγειο. Βλοσυροί καλόγεροι ανεβοκατέβαιναν στο κελί μου, με στόχο να με εξαναγκάζουν να ομολογήσω. Στο βλέμμα τους ένοιωθα ότι με αντιμετώπιζαν σαν αχρείο σατανιστή, αν όχι την ενσάρκωση του ίδιου του Σατανά. Κάθε τόσο με απειλούσαν ότι θα μου προκαλέσουν όλο και μεγαλύτερο πόνο. Να ομολογήσω όμως τι; Κάτι που δεν ήξερα ούτε κι εγώ ο ίδιος. Και μάλλον ούτε κι η Ιζαμπέλλα. Σταγόνες έπεφταν από την οροφή, που μύριζαν χώμα και μούχλα. Κι οι τοίχοι γύρω μου επίσης φαγωμένοι από την υγρασία. Κατ’ αρχήν με άφησαν να περιεργαστώ όσο προσεκτικότερα μπορούσα τους σφιγκτήρες των αντιχείρων, των δαχτύλων των ποδιών, των αστραγάλων και των κρανίων. Μου έδειξαν τον ισπανικό όνο, όπου ο ατυχής αναβάτης υποχρεωνόταν να καθίσει πάνω στην αιχμηρή ακμή ενός κατακόρυφου καδρονιού, και στη συνέχεια, με την ανάρτηση από τα άκρα του σώματος ολοένα αυξανόμενων βαρών, υποβαλλόταν σε ένα αργό αλλά σταθερό σχίσιμο της έδρας του, των οπισθίων του και των αμαρτωλών – τι άλλο; - γεννητικών του οργάνων. Μου έδειξαν την καρέκλα του Ιούδα, ένα κώνο, ο οποίος πάνω κάτω είχε τον ίδιο σκοπό, καθώς κατέβαζαν πάνω στην κορυφή του το θύμα δεμένο χειροπόδαρα και σε μια τέτοια στάση ώστε η μιασμένη τρύπα του – στην περίπτωση των γυναικών υπήρχε μια ευχάριστη για τους δήμιους δυνατότητα επιλογής – να οδηγηθεί με ακρίβεια πάνω της, λυτρώνοντας το θύμα από τα υποτιθέμενα δαιμόνια.
"

Copyright by Markos-the-Gnostic