οχυρω...

....Στην κατάσταση που είχε πια διαμορφωθεί, το μόνο που την απασχολούσε ήταν το αν ήταν εκείνη κάποιο όν που διέθετε σκέψεις ή οι ίδιες οι σκέψεις της μορφοποιούσαν κάποια οντότητα που είχε τη ψευδαίσθηση της αυτόνομης ύπαρξης. Το ερώτημα ήταν καίριο και έπρεπε να δώσει απάντηση άμεσα. Γιατί αν ήταν εκείνη κάποια που σκεφτόταν, τότε είχε ακόμη και τώρα ευθύνη των σκέψεών της. Αν αντίθετα οι σκέψεις αρθρώνονταν από μόνες τους και τη δομούσαν αντί εκείνη να τις δομεί, τότε θα μπορούσε να αφεθεί χωρίς άγχος στη διαδοχή των σκέψεών της, σαν κάποιον που πίνει ράθυμα το καφέ του και παρακολουθεί τους περαστικούς, χωρίς να μπορεί να επέμβει ούτε στην επιλογή, ούτε στη σειρά διαδοχής των περαστικών. Ένα μεγάλο άγχος τη διαπέρασε. Δεν είχε κανένα λογικό ή άλλο κριτήριο που θα την κατηύθυνε προς την μια ή την άλλη εκδοχή. Ήταν καταδικασμένη να μη μάθει ποτέ την αλήθεια…

[Απόσπασμα από την οχυρωμένη]

Copyright markos-the-gnostic

499

ερυθριώσα κόμη κυανών δακτύλων
επέμενε πως η αγάπη του θα ήτο αιωνία
ο φόβος της κολάσεως γέλως μέχρι δακρύων
κι εκείνη το θεώρησε ως απαλή μωρία