Thursday, March 12, 2009

Η δέσποινα των λογισμών

Beata Beatrix by Dante Gabriel Rossetti

Του έριξε μια κλεφτή ματιά. Εκείνος είχε ήδη εστιαστεί στο κυλοτάκι της, που προεξείχε λίγο πάνω απ’ το παντελόνι. Μαύρο βαμβακερό. Δεν ενδιαφερόταν ούτε καν να της μιλήσει. Θα ήθελε από εκείνην, αν ήταν δυνατόν, να του τον έβγαζε έξω, να του τον ρούφαγε, εκείνος να της έγλυφε όλα τα εξαιρετικά σημεία της και μετά να της τον έβαζε με δύναμη σχεδόν βίαια. Πώς θα χαρακτηριζόταν άραγε μια τέτοια πράξη; Ούτε ερωτική, ούτε καν σεξουαλική, ίσως ένα απλό γεγονός μέσα στον κόσμο των μουνιών και των καυλιών, πολύ μακριά από τον ενοχικό και προβληματικό κόσμο των ανθρώπων.
Όλη αυτή η διάθεση του ήταν σφιχτά πλεγμένη και με μια άλλη διάθεση ακραία ρομαντική. Θεωρούσε την είσδυση και την περιοδική τριβή των οργάνων τον τελευταίο τροχό μιας διαδικασίας γεμάτης από νοήματα, συναισθήματα, υπόνοιες, επιφυλάξεις, βλέμματα, μυρωδιές και αγγίγματα. Κυρίως τον ενδιέφερε η επιθυμία, η επιθυμία για εκείνην, μια επιθυμία έξω από τους περιορισμούς του χώρου και του χρόνου, ούτε καν τους βιολογικούς περιορισμούς αυτής της ζωής. Θα του αρκούσε για να είναι ευτυχισμένος, ακόμη και μόνο να την έβλεπε, ακόμη και να μη την άγγιζε ποτέ. Θα άντεχε ακόμη και αν την έχει δει μόνο μια φορά, κι από τότε θα της ήταν απόλυτα αφοσιωμένος, πιστός υπηρέτης της, αντλώντας ζωτικότητα μέσα από τα συναισθήματα του και τις σκέψεις του για εκείνην. Και φυσικά θα θυσίαζε τα πάντα γι’ αυτήν, ακόμη και τη ζωή του, μια και η ουσία της ζωής, δηλαδή η ουσία του έρωτα, υπερβαίνει τα όρια της φθαρτής σάρκας.
Τελικά η υπέρογκη καύλα του διηθήθηκε μέσ’ από την παρθενική αυτή φαντασίωση και το μουνί της μετατράπηκε σε ένα άγιο δισκοπότηρο, που αντί για σπέρμα μάζευε πλέον μέσα του τη λαχτάρα της υποταγής του στη δέσποινα των λογισμών του.
(Απόσπασμα από την ‘Ερωτική Φαντασίωση’ του Victor Flagman, Εκδόσεις ‘Οργή’, Μτφρ. Στράτος Ιωαννίδης, Αθήνα, 1995)

17 comments:

Φράνσις said...

Τώρα αν σου πω οτι νομιζα πως ήταν δικο σου, θα με πιστεψεις;

markos-the-gnostic said...
This comment has been removed by the author.
markos-the-gnostic said...

aub ναι αυτή η σχέση της ακραία σωματικής ηδονής με την ψυχική ευγένεια του ρομαντισμού κατατρέχει πολλούς...

"Ground Control to Major Tom" said...

Koίτα να δείς που τελικά όλα συγκλίνουν ότι το "Ιερό Δισκοπότηρο" είναι ο αποδέκτης των επιθυμιών όλων μας...

Τα πάντα μεταμορφώνονται και μεταλλάσονται στο επιθυμητό που τεινει το απτό να γίνει...

Καλό σου βράδυ markos

sourgeal said...

Και όταν γίνει απτό το επιθυμητό;; Τότε τι γίνεται;

markos-the-gnostic said...

GC πράγματι ο καθένας μας ψάχνει να βρει το προσωπικό του δισκοποτηρο
sourgeal αυτό είναι το μαγάλο ζητούμενο. μακάρι. σ αυτήν ή και σε όποια επόμενη ζωή...

"Ground Control to Major Tom" said...

Kάποτε...
Είχα σκεφτεί και γράψει:
"Όταν ό ένας γίνεται η "επιθυμία" του άλλου,
Τότε η επιθυμία υπερβαίνει το απτό,
και...
Επιθυμεί το "απτό" να παραμείνει επιθυμία..."

Ίσως σε εμένα να έτυχε σε αυτήν τη ζωή (παρελθοντικός χρόνος) :)

markos-the-gnostic said...

"τότε η επιθυμία υπερβαίνει το απτό"
πολύ δυνατό, όποτε συμβαίνει, ελπίζω να σου συνέβη και να σου συνεχίζει...

Αλεπού said...

Μμ, ενδιαφέρον ακούγεται! Και πρόσεξα ότι ο μεταφραστής είναι και γνωστό μας πρόσωπο ε; ;)

markos-the-gnostic said...

βέβαια χαχα

Φράνσις said...

Το έφτιαξα. Κοιτα να εχεις κανενα υπογλώσσιο handy...-:))))))

Lorelei Am Rhein said...

Πολύ ενδιαφέρον το απόσπασμα,
αλλά έχω μια μεφιστοφελική διάθεση για απομυθοποίηση του έρωτα:

Δεν είναι παρά μια σειρά χημικών διεργασιών και ενώσεων, που λαμβάνουν χώρα στον εγκέφαλό μας, διοχετεύονται στο υπόλοιπον του φθαρτού της ύλης μας
και μάς εξουσιάζουν στυγνά!

χαχαχααααααα
(μεφιστοφελικό γέλιο μετά ηχούς)

markos-the-gnostic said...

όλα πιθανά. σε μια τέτοια περίπτωση βέβαια θα εξαίρεται όλο και περισσότερο το one minute stand

jacki said...

Για τα δικά μου δεδομένα το κείμενο είναι κάπως.. Αλλά οκ.

Lorelei Am Rhein said...

Η πρόθεσή μου, κάθε άλλο παρά αυτή ήταν.

~Δεν είναι απαραίτητα καταδικαστέο το one night stand,
όσο κι αν έχουμε (μάλλον) όλοι υποκύψει σ' αυτό κάποια στιγμή,
(πω-πω, εξομολογητήριο το κάναμε εδώ μέσα...χαχα)~

Ήθελα να τονίσω, ότι άπαξ και το αντιληφθούμε, θα πάψουμε να γινόμαστε έρμαια του εκάστοτε πάθους και του πόθου μας, τα οποία, αφού λήξουν, (και είναι νομοτελειακό, ότι λήγουν αργά ή γρήγορα),
μάς αφήνουν γυμνούς όχι στο κορμί, αλλά στην ψυχή...
Και λίγο ερείπια.

Τι προτείνω?
Λίγη περισσότερη λογική πάνω στις τρελές παρορμήσεις...
Στο κάτω-κάτω, όλα απλή, ταπεινή χημεία είναι...

markos-the-gnostic said...

jacki τι καπως;lucy μου ναι έχεις δίκιο σε αυτά που λες και πολύ δίκιο μάλιστα για τα κολλήματα που μπορουμε να πάθουμε. είναι όμως λες απλή χημεία;

Lorelei Am Rhein said...

Μάρκο μου, δεν ξέρω...
Προσπάθεια για απομυθοποίηση είναι, ίσως ατυχής!
:-)))
Φιλιά!

 

FRIENDS

meta-blogging
a fox
a paper-mouse
for Lydia
Candy-Blue
i.p.potis
lust time
Padrazo
3 parties a day
Auburn Kate
Weirdo
HNO3
about literature
the Duke
a photographer
Lady Lilith
Dim Juanegro
Alexandra
the unknown
StarDust
Sourgeal
Lucy
Little Hero
Kat.
Isis veiled / unveiled
Krotkaya
Ground-Control
Dynx
Bounty
Liquid Days
Sentimental Age
Uninhabited Earth
Art Noise
Paper Flowers
Ευδοξία


I participate also in...

Cinema
A patchwork


Other blogs...

Pictures of unknown persons offered to unknown
Exchanging information (books, movies etc)


My previous blogs...

Searching for happiness in chaos [1]
Searching for happiness in chaos [2]