Thursday, December 4, 2008

Dream 7 (Shadow-play) - Weirdo

Ακολουθεί το πολύ ατμοσφαιρικό όνειρο μιας φίλης, της weirdo (http://sweet-and-tender-hooligan.blogspot.com/), της μόνης που ανταποκρίθηκε στην πρόσκληση των ονείρων σας...

Ξέρεις πώς είναι. Να νιώθεις το σώμα σου εδώ, αλλά το μυαλό να ντοπάρει τις αισθήσεις σου, να σε παρασύρει αλλού..
Σε είδα ξανά. Εμφανίστηκες απ’ το πουθενά, όταν ο χρόνος σταμάτησε σε μια μέρα που θυμάμαι πως δεν έδυσε ποτέ.. Σε ένιωσα. Με έπιασες απ’ το χέρι σιωπηλός κι εγώ σ’ ακολούθησα χωρίς να ρωτήσω. Το ίδιο γκρίζο γύρω μας, όπως τότε.. Περπατούσαμε κι άκουγα την ανάσα σου αργή, βαθιά, ώσπου η καρδιά μου συγχρονίστηκε στον δικό σου χτύπο.
Κοίταξα κάτω κι είδα το έδαφος στα πόδια μας να αλλάζει χρώματα. Ζαλίστηκα, σε τράβηξα να σταματήσουμε.. « - Μην κοιτάς χαμηλά.. Ψηλά κοίτα..» Δεν μου μίλησες. Ποτέ δεν μου μίλησες.. Όμως εγώ αφουγκραζόμουν τον ψίθυρο της ψυχής σου κάθε φορά που σε κοιτούσα στα μάτια, ακόμη κι όταν μπορούσα να φαντάζομαι μόνο την παρουσία σου πίσω από τοίχους..
Έκλεισα τα δικά μου προσπαθώντας να φυλακίσω τη στιγμή, καθώς τα άκρα μου βυθίζονταν στη δίνη μιας πρωτόγνωρης υγρής αίσθησης. Ένα αδιάβροχο κύμα ηλεκτρισμού άρχισε να διαπερνά τις φλέβες μου. Νοσταλγία μιας ανάμνησης που δεν πρόλαβα να αποκτήσω.. Τίποτα δεν έβγαζε νόημα, όμως αισθανόμουν όλους τους σωστούς λόγους για να είναι αληθινό. Μου κρατούσες το χέρι κι ήμουν ζωντανή.
Κενά μνήμης και αλλαγή καρέ.. Ποιος είναι πιο δυνατός τελικά; Πίσω στο γκρίζο. Η καρδιά μου ακίνητη. Αθόρυβη. Χωρίς χρώμα. Και τα χέρια μου πάλι άδεια…

Ήθελα να φωνάξω. Προσπάθησα. Όμως ακόμη κι αν ξυπνούσα, ήξερα πως δεν θα μ’ άκουγε κανείς..

10 comments:

3 parties a day said...

Θλιμμένο...

Anonymous said...

Haunting

markos-the-gnostic said...

@3pd, ναι, και γι αυτό ίσως ακόμη πιο ωραίο...
@uc εντελώς...

Μικρός ήρωας said...

Στην μάχη για την ευτυχία..Μια μέρα θα λάμψει πιο φωτεινή..

Φράνσις said...

Να φωναξεις.Να είσαι σίγουρη πως οι "όμοιοί" σου θα σ'ακουσουν.Και μονο αυτοι τελικά. Λίγο δεν είναι...Μουτς.:((((((

weirdo said...

3pad,
i guess so..

u.c.,
still is..

μικρέ ήρωα, καθημερινέ,
ναι. Αυτή η γνωστή μάχη που δίνουμε όλοι..

kate,
αυτοί δεν είναι που μας νοιάζουν;..
(what happened to your smile, baby?.. bring it back!..)

marko μου,
σ'ευχαριστώ πολύ και πάλι..

markos-the-gnostic said...

μ-η: βέβαια και μες στο σκοτάδι υπάρχει γοητεία, και το φώς από που αναδύεται; μές από τη νύχτα

markos-the-gnostic said...

aub, w, βέβαια μόνο αυτοί μας νοιάζουν στην ουτοπία των ματιών μας ή και του μυαλού μας...

Aurangel said...

ΑΣΥΝΗΘΙΣΤΑ ΩΡΑΙΟ!!!!!!
angel kiss

weirdo said...

Να'σαι καλά, aurangel..
φιλί και σε σένα

 

FRIENDS

meta-blogging
a fox
a paper-mouse
for Lydia
Candy-Blue
i.p.potis
lust time
Padrazo
3 parties a day
Auburn Kate
Weirdo
HNO3
about literature
the Duke
a photographer
Lady Lilith
Dim Juanegro
Alexandra
the unknown
StarDust
Sourgeal
Lucy
Little Hero
Kat.
Isis veiled / unveiled
Krotkaya
Ground-Control
Dynx
Bounty
Liquid Days
Sentimental Age
Uninhabited Earth
Art Noise
Paper Flowers
Ευδοξία


I participate also in...

Cinema
A patchwork


Other blogs...

Pictures of unknown persons offered to unknown
Exchanging information (books, movies etc)


My previous blogs...

Searching for happiness in chaos [1]
Searching for happiness in chaos [2]