δεν είναι τα θαύματα που μας προκαλούν
αλλά η περιοδική παλινδρόμηση
η φαινομενική ομοιομορφία
και κυρίως
η δήθεν οικειότητα του αέρα
skip to main |
skip to sidebar
Followers
About Me
- markos-the-gnostic
- add chaos to chaos - a prospective result would be harmony
9 comments:
ή μήπως τα δήθεν μέγιστα και ελάχιστα
Και έτσι δεν τίθεται θέμα πρόκλησης...
Απόκλισης ίσως...
lust η ομοιομορφία είναι φαινομενική και τα μέγιστα και ελάχιστα είναι συνεχή, απλά καμουφλάρονται από τη τέχνη του μεγάλου θεάτρου της φύσης
l-b πράγματι, ενώ όλα αποκλίνουν, παρουσιάζονται στην ειδικά κατασκευασμένη συνείδηση μας κανονικά και συγκλίνοντα...
Μου φαίνεται παλι θα σχολιασω μεσω του επομενου ποστ.. μάρεσει πολυ η τελευται προταση.Η δήθεν οικειότητα του αερα.Οποτε πρεπει αν βρουμε απο κραταει η σκουφια του, οπως αναρωτιοταν ο Ελύτης στον Κηπο με τις αυταπατες, και αν του δωσουμε ενα τεραστιο σκαμπίλι, για ολα οσα μας εχει δωσει κατα καιρους.Η΄όχι;
aub ο αέρας είναι πολύ ύπουλος και εκτός από σκαμπίλια μας δίνει και πολλές δυσανάγνωστες υπομνήσεις ή και προειδοποιήσεις. είναι άλλωστε ο βασικός εχθρός της εγκαρτέρησης
εμαθα αργα πως οι δικες μου εκπνοές
κανουν τον αέρα δήθεν
προκειμένου να ανασάνω
βιαστικά διάλεγα
και στην εκπνοή η αλήθεια
κυκλοφορούσε ύπουλα
σαν οξυγόνο
που καταστρεφει τα σιδερα
τις σχεσεις
τις ζωές
ενιοτε
σε δυνατες απερισκεψίες μου
ακόμη και τα όνειρα...
σ ευχαριστώ για την ποιηματική απόκριση "αισθηματικέ"
Η δήθεν οικειότητα του αέρα...
Ποιητικότατο!
Τελικά, κάθε φορά που μπαίνω εδώ, ανακαλύπτω διαμαντάκια!
thnx αλ/κι...
Post a Comment