Τελικά είναι τόσο κακό, τόσο ποταπό, τόσο φασιστικό να μιλάς με θαυμασμό για τον πολιτισμό της πατρίδας σου; Γιατί πρέπει από τη στιγμή που σου αρέσουν και απολαμβάνεις τους αρχαίους συγγραφείς να σε κοιτάνε με μισό μάτι σαν αναχρονιστικό φασίστα ή τουλάχιστον ελληνομανή; Γιατί φτάσαμε στο σημείο να μιλάμε για τους αρχαίους μας στα κρυφά μη τυχόν παρεξηγηθούμε; Γιατί προσέχουμε μη τυχόν μας κακοχαρακτηρίσουν αν μιλήσουμε για τον μοναδικό πλούτο και εκφραστικότητα της γλώσσας μας, για την αγάπη μας για τις δοτικές, τις υπογραγραμμένες, τα πνεύματα και τους τόνους;
Μήπως παρεξηγήσαμε την παγκοσμιοποίηση και τη θεωρήσαμε ως μια υποχρεωτική για όλους άοσμη και άγευστη κοινότητα καταναλωτικών ηθών, όπου κυριαρχεί ως μοναδική αλήθεια το politically correct;
Προτείνω την επιστροφή στο παράδοξο, το προσωπικό, το συναίσθημα. Νιώθω την ανάγκη ενστάλαξης του ρομαντισμού και ο ρομαντισμός είναι κενός χωρίς τα άτομα, τον έρωτα, τις λαχτάρες, τις εξεγέρσεις και τις πατρίδες.
skip to main |
skip to sidebar
Followers
About Me
- markos-the-gnostic
- add chaos to chaos - a prospective result would be harmony
2 comments:
Ίσως γιατί κάπου μεταξύ σαμπούκας, φενγκ σούι και ριάλιτυ να κόπηκε ο συνδετικός κρίκος.
Χαμένοι είμαστε, μέσα σε έναν κόσμο αλλόκοτο, πολύχρωμο -περισσότερο από όσο αντέχουμε- πολύβουο -περισσότερο από ό,τι μπορεί να συνηθίσουν τα αυτιά μας.
Ίσως γιατί κάποιοι έξυπνοι τα καπιλεύονται τα "περί πάτρης" τα φέρνουν στα δικά τους μίζερα μέτρα...
τόσο
που να φτάνω να καταλαβαίνω το σύνθημα του αναρχικού στο Βόλο, που είδα πριν από μια βδομάδα, όταν βρέθηκα εκεί,
"όσο πιο πολύ σου κλέβουν το παρόν, τόσο σου πασάρουν ένδοξο παρελθόν"
Παρόλα αυτά ας αντισταθούμε, ναι και ας επιμείνουμε στο παράδοξο, το προσωπικό και το συναίσθημα.
Και ας μας κοιτούν στραβά, βρε Μάρκο, μάλλον τόσο που στραβώθηκαν, δεν ξέρουν πια πώς αλλοιώς να κοιτάξουν...
φιλιά
φιλιά πολλά
Post a Comment