Η δέσποινα των λογισμών

Beata Beatrix by Dante Gabriel Rossetti

Του έριξε μια κλεφτή ματιά. Εκείνος είχε ήδη εστιαστεί στο κυλοτάκι της, που προεξείχε λίγο πάνω απ’ το παντελόνι. Μαύρο βαμβακερό. Δεν ενδιαφερόταν ούτε καν να της μιλήσει. Θα ήθελε από εκείνην, αν ήταν δυνατόν, να του τον έβγαζε έξω, να του τον ρούφαγε, εκείνος να της έγλυφε όλα τα εξαιρετικά σημεία της και μετά να της τον έβαζε με δύναμη σχεδόν βίαια. Πώς θα χαρακτηριζόταν άραγε μια τέτοια πράξη; Ούτε ερωτική, ούτε καν σεξουαλική, ίσως ένα απλό γεγονός μέσα στον κόσμο των μουνιών και των καυλιών, πολύ μακριά από τον ενοχικό και προβληματικό κόσμο των ανθρώπων.
Όλη αυτή η διάθεση του ήταν σφιχτά πλεγμένη και με μια άλλη διάθεση ακραία ρομαντική. Θεωρούσε την είσδυση και την περιοδική τριβή των οργάνων τον τελευταίο τροχό μιας διαδικασίας γεμάτης από νοήματα, συναισθήματα, υπόνοιες, επιφυλάξεις, βλέμματα, μυρωδιές και αγγίγματα. Κυρίως τον ενδιέφερε η επιθυμία, η επιθυμία για εκείνην, μια επιθυμία έξω από τους περιορισμούς του χώρου και του χρόνου, ούτε καν τους βιολογικούς περιορισμούς αυτής της ζωής. Θα του αρκούσε για να είναι ευτυχισμένος, ακόμη και μόνο να την έβλεπε, ακόμη και να μη την άγγιζε ποτέ. Θα άντεχε ακόμη και αν την έχει δει μόνο μια φορά, κι από τότε θα της ήταν απόλυτα αφοσιωμένος, πιστός υπηρέτης της, αντλώντας ζωτικότητα μέσα από τα συναισθήματα του και τις σκέψεις του για εκείνην. Και φυσικά θα θυσίαζε τα πάντα γι’ αυτήν, ακόμη και τη ζωή του, μια και η ουσία της ζωής, δηλαδή η ουσία του έρωτα, υπερβαίνει τα όρια της φθαρτής σάρκας.

Τελικά η υπέρογκη καύλα του διηθήθηκε μέσ’ από την παρθενική αυτή φαντασίωση και το μουνί της μετατράπηκε σε ένα άγιο δισκοπότηρο, που αντί για σπέρμα μάζευε πλέον μέσα του τη λαχτάρα της υποταγής του στη δέσποινα των λογισμών του.

(Απόσπασμα από την ‘Ερωτική Φαντασίωση’ του Victor Flagman, Εκδόσεις ‘Οργή’, Μτφρ. Στράτος Ιωαννίδης, Αθήνα, 1995)