Ήταν βέβαιος. Όλη τη νύχτα ακουγόταν ο ίδιος θόρυβος. Ένας αχαρακτήριστος θόρυβος. Μόνο με ουλή μπορούσε να παρομοιαστεί.
Εφτά υπόκωφοι κρότοι σε σχήμα δυσειδούς αφιέρωσης. Και μάλιστα συμπλεγμένοι σε σχήμα έντονα ανοδικής ορτανσίας. Οι πέντε από αυτούς την αγαπούσαν. Ο έκτος ήταν παγερά αδιάφορος. Ο έβδομος ήταν τυραννικά ερωτικός. Με μια μανία αφόρτιστα εριστική. Και ένα απίστευτο ενδιαφέρον για τις φιλοσοφικές της καταβολές. Τον ένοιαζε περισσότερο η ροή των υγρών του αιδοίου της, τα οποία σχημάτιζαν χαοτικούς σχηματισμούς, ένα είδος τάξης φτιαγμένο από αταξία. Σαν τη ματιά της που εστιαζόταν σε λευκά τοπία ανάγλυφα λαβυρινθώδη με κλίση πάντοτε δυτική, εκεί που τα σαρκοβόρα γνωρίζουν ότι γεννιέται ο θάνατος…
Από το «Αιδοία σε εξέλιξη» του Philip Orlafson, μτφτ. Νίκου Νικολάου, εκδ. «Δύο», Καβάλα, 2008
skip to main |
skip to sidebar
Followers
About Me
- markos-the-gnostic
- add chaos to chaos - a prospective result would be harmony
5 comments:
Αααχ.. ο θόρυβος του πόθου, ε?
Νομίζω φίλτατε, πως ο Μπατάιγ θα ήθελε πολυ to make your aquaintance!(Αιδοια σε εξέλιξη;;;;!!!!!! Δηλαδη εσυ είσαι απερίγραπτος. -:))))
sour πραγματικά έχει πολύ θόρυβο (δηλαδή μη προβλεψιμότητα) ο πόθος
aub χαχα... τι μορφή αλήθεια ο τύπος...
Ευρηματικός πάντως αυτός ο Orlafson!
αλ προσπαθώ να βρω κι άλλα βιβλία του
Post a Comment